بیوگرافی بسیار زیبا و کامل از علیشمس + تصاویر
بیوگرافی بسیار زیبا و کامل از علیشمس + تصاویر | TNTMusic
متولد انگلیس است و اصالتش به استان گلستان برمی‌گردد. موسیقی را با «سعید کرمانی» و «ساسان منفرد» (ساسی‌مانکن) آغاز کرد و از همان ابتدای فعالیت‌هایش هم سعی داشت خیلی زود به استقلال کاری برسد.
موج رپ باعث شد خیلی زود اسمش سر زبا‌ن‌ها بیفتد و به مرور بیشتر و بیشتر شنیده شد. دوروبری‌هایش مثل «سعید کرمانی» مجوز گرفته‌اند و او هم به‌شدت در حال پیگیری اخذ مجوز آثارش است.
خیلی سخت اعتماد می‌کند برای حرف زدن و مشخص است که به‌شدت محتاط است. بعد که اعتمادش جلب می‌شود، راحت حرف می‌زند و ابایی از نام بردن از چهره‌های رپ به عنوان آدم‌های پرکار این حوزه و الگوهایی برای جوانان عشق این سبک ندارد.
«علیشمس» که با نام هنری «علیشمس» فعالیت‌های خوانندگی و کاری خود را آغاز کرده در نخستین گفت‌وگوی خود درباره تلاشش برای پیوستن به مارکت رسمی کشور حرف زده است.
پیش از همه کمی در مورد خودت حرف بزن. بیوگرافی‌های مختلفی درباره تو در فضای مجازی هست.
من «علیشمس» هستم. از حدود ۱۰ سال پیش با نام هنری «علیشمس» در حوزه موسیقی زیرزمینی فعالیت‌هایی را داشته‌ام.
تو در دوره‌های مختلفی که در عرصه موسیقی فعالیت می‌کردی، با چهره‌ها و خواننده‌های مختلفی همکاری داشتی. در مورد دوره‌های مختلف کاری‌ات کمی به ما توضیح می‌دهی؟
من ابتدای دوران کاری‌ام، با «سعید کرمانی» بود. سبک موسیقی ما هم ترکیبی از پاپ و رپ بود که این روزها دیگر ظاهرا قرار است با عنوان «گفتاواز» از آن یاد کنیم. تعدادی از آثار و قطعاتمان را تولید و پخش کردیم و پس از مدتی با «ساسان» (ساسی‌مانکن) آشنا شدم. کمی فرم و فضای کاری ما عوض‌و کارهای‌مان شادتر شد و عمدتا «شش و هشت». به مرور سعی کردم به یک نوع استقلال کاری برسم و آرام‌آرام مستقل شدم و آثار خودم را به صورت انفرادی منتشر کردم؛ آثاری با فضایی آرام که به هر حال به سلیقه و فضای شخصی خودم هم نزدیک‌تر بود.
آن زمان که قطعات تو با همراهی و حضور «ساسی‌مانکن» در بازار موسیقی «مُد» شده بود و استقبال عجیب و غریبی هم از آن به عمل آمد، فکر نمی‌کنی یک موج زودگذر بود.
آن دوره ما به یک‌باره برخی تصمیمات را گرفتیم و چون رپ توانسته بود در جامعه مورد توجه قرار بگیرد، سعی در کاری متفاوت داشتیم و بعد از همفکری‌های زیاد تصمیم‌مان این شد که رپ را «شیش و هشت» کنیم؛ یعنی حرف‌مان را با سبک و سیاق رپ اما در فضایی ریتمیک و شاد بزنیم و ارائه کنیم که مورد استقبال قرار گرفت و به مرور هم توانست موجی را به وجود بیاورد. مردم ایران اصولا طرفدار موسیقی‌های تند و ریتمیک هستند و تلفیق آن فضا با رپ توانست فضای جالبی را برای‌شان بسازد.
در آن زمان تب رپ توانست به خوبی به یک همه‌گیری اجتماعی برسد و حتی برخی چهره‌ها هم توانستند خیلی زود اسم و رسمی برای خودشان به دست آوردند. یاس، سروش، پیشرو، مهدیار، ساسان، خود تو و خیلی‌های دیگر ولی آن جریان با همان سرعتی که آمده بود، با همان سرعت هم فروکش کرد و نتوانست آن موج را در جامعه بزرگ‌تر و گسترده‌تر کند. آن موج چرا آنقدر زود فروکش کرد؟
من با حرف تو اصلا موافق نیستم. تب موج با همان قدرت هنوز هم ادامه دارد و می‌تواند هنوز هم خیلی از سبک‌ها و شاخه‌ها را تحت تاثیر خود قرار دهد. بچه‌ها کمی کم‌کار‌تر شده‌اند. خیلی‌ها دلسرد شده‌اند و خیلی‌ها هم آینده‌ای برای خود نمی‌بینند. خود من مثلا ۱۰ سالی هست که با آرزوی مجاز شدن در حال فعالیت هستم و دیگر سن‌مان هم آرام‌آرام بالا می‌رود و آن انگیزه‌ها خود به خود از بین می‌روند.
ولی تغییرات جالب توجهی هم این سبک تا امروز داشته و از آن می‌توان به چارچوب پیدا کردن این سبک اشاره کرد.
خیلی از شعرها دیگر برای مجوز گرفتن تولید و سروده شده‌اند و فضای رپ تا میزان زیادی به سمت فضاهای مثبت گرایش پیدا کرده است. شاید این موضوع و این روند بتواند باز هم انگیزه‌ها را برای شروع یک موج جدید بیدار کند.
می‌خواهم درباره چهره‌های مطرح این حوزه حرف بزنی؛ چهره‌هایی که بدون هیچ امکاناتی وارد گود شدند و حالا برای خودشان کلی طرفدار دوآتشه دارند. اول از همه درباره «یاس» حرف بزن که به نوعی دردانه موسیقی رپ فارسی هم هست.
موضوع‌ها و مفاهیمی که «یاسر» برای آثارش انتخاب می‌کند، خود معرف شخصیت درونی این انسان بزرگ و دوست خوب است. او لیاقت این را دارد که مثل همه چهره‌های ارزشی موسیقی در کشور، فعالیت مجاز داشته باشد. او از همان ابتدا صاحب نوعی کاراکتر و استراتژی بود و همین باعث موفقیت‌هایش شد.
سروش؟
دخالتی در سبک و هنرش نمی‌کنم و برایش احترام قائلم.
پیشرو؟
من سبکم «سافت رپ» است و اصولا در همین سبک و سیاق کارهای خودم علاقه‌هایی دارم که شاید زیاد شبیه به این دوستان خوبم نیست. هر چند قطعا برای آنها و همه اهالی این حوزه احترام قائل هستم.
با این اوصاف حوزه کاری تو بیشتر به «امیر تتلو» و «آرمین» نزدیک‌تر است. نقدی به آثار این رقبایت داری؟
بله. همه بچه‌ها واقعا زحمت کشیده‌اند. آنها در بی‌امکاناتی محض و بدون هیچ درآمدی کار کرده‌اند و جلو آمده‌اند. خاک این کار را خورده‌اند. واقعا از کار این دوستان به هیچ‌وجه نباید ایراد گرفت. آنها در کارشان خیلی زحمت کشیده‌اند و بی‌معرفتی محض است که با وجود دانستن سختی‌های کاری و هنری‌شان باز هم به آنها در برخی مواقع خرده گرفته شود.
همیشه برای من سوال بود که یک خواننده رپ زیرزمینی چه منبع درآمدی می‌تواند داشته باشد و زندگی‌اش چطور می‌گذرد؟
همه بچه‌ها در کنار این کار حتما شغل دیگری را هم دارند و اصولا این موسیقی بدون آلبوم و کنسرت هیچ درآمدی ندارد. شاید تنها بخشی از هزینه‌های سنگین زندگی آنها از طریق فروش ملودی و «تکست» برای دیگران تامین شود.
در بین چهره‌ها و خواننده‌های حوزه موسیقی رسمی کشور آیا چهره‌ای هست که آثارش را پیگیری کنی و کارهایش را بپسندی؟
بله، «مرتضی پاشایی» از دوستان ما بود و واقعا آن اتفاق خیلی اذیت‌مان کرد. آقای «احسان خواجه‌امیری» هم خواننده قابل احترامی هستند که آثارشان را دنبال می‌کنم و واقعا هنرمند نازنینی هستند. محسن یگانه و سیروان خسروی هم از جمله هنرمندان مورد علاقه من هستند.
کمی هم درباره رؤیاهایت بگو.
قطعا دوست دارم در فضای رسمی کشور فعالیت کنم. برخی اقدامات اولیه هم انجام شده و از این بابت خیلی خوشحالم. با رویه‌ای که مسئولان فرهنگی کشور در پیش گرفته‌اند به نظرم آینده خوبی را برای موسیقی می‌توان متصور شد.
سوال آخرم. قله آرزوهای تو در ایران چیست؟ بزرگ‌ترین آرزویی که هر لحظه برایش دلت غنج برود.
فقط برج میلاد. دوست دارم بالاخره یک‌بار آنجا برنامه اجرا کنم. آن لحظه برای من لحظه باشکوهی است حتی تصویرسازی آن لحظه هم برای من سخت و نفس‌گیر است ولی همه تلاشم را برای رسیدن به آن انجام خواهم داد. برج میلاد قله آرزوهای من است.
